Eagle Eye en El-vis

Eigenlijk stond er na aankomst in Campbell River voor de dag erna nog maar 1 ding in de planning; de al vanuit NL gereserveerde want-we-willen-niet-misgrijpen excursie bij Eagle Eye Adventures.

Vanaf het moment dat Canada in ons hoofd zat heb ik gelijk onderzoek gedaan naar de whale watching excursies, wie biedt de beste resultaten, waar in Canada moet je zijn en ligt dit een beetje op onze route? Via deze weg uitendelijk terect gekomen bij Eagle Eye Adventures. In April van dit jaar heb ik hun via facebook al benaderd -> ‘I’ve been to Iceland in february and only saw two ducks. Can you do better and what are my/our chances?’

Hilarisch genoeg kreeg ik antwoord van de eigenaar Jos Krijnen die meteen zei, aan je naam te zien denk ik dat je Nederlands bent, praat maar gewoon Nederlands hoor, dat doen wij hier ook. Oke Jos, dan nu in het Nederlands, hoe groot is de kans op het zien van orca’s?

Zoals een echte verkoper zei Jos dat zij bij Eagle Eye ‘always the extra mile zouden go-en’ net zo lang totdat wij satisfied orca’s zouden zien. Het kleine zinnetje onder aan ‘if we by accident don’t see any whales you are welcome to join us for another try for free’ stelde me toch niet helemaal gerust, maar goed, wie niet waagt..

Na het ontbijt richting de kade gelopen op zoek naar Eagle Eye. Onderweg werden we even afgeleid door een local classic american car convention. Het gehele parkeerterrein en de winkelstraat voor ons hotel stonden vol met klassiekers en hun trotse eigenaren. Ik had een hele blije man naast me lopen ineens. Van chevvy tot pontiac, ze stonden er allemaal!

Eenmaal bij Eagle Eye aangekomen werden we wederom in een sumo pak gehesen. Ditmaal lag er een knal gele zodiac klaar aan the dock. Terwijl we ons in ons pak stonden te hijsen werden we aagesproken door een voorbijganger die vroeg of we al zin hadden in het bekijken van wat zeemeeuwen. Om mijn ‘no seagulls, no damn ducks’ uitspraak en de rest van het verhaal moest hij hartelijk lachen. Na wat over en weer gekletst te hebben stelde hij zich voor als Elvis, your captain of today. Aangenaam Elvis.

Elvis was heel duidelijk een native American local die naar eigen zeggen al 43 jaar op de wateren rondom Vancouver Island werkte, eerst als visser net als zijn vader en later als guide for Dutchman Jos. Overigens zonder zijn blue suede shoes.

Nog voor vertrek wist hij ons al te melden dat het de afgelopen dagen bizar druk was geweest, mammal technisch gezien. Er waren meerdere orca families actief in the area, aswell as dolphins, sea lions and grizzlies. Ik kan je vertellen, nog voordat hij uitgesproken was zat er al ‘iemand’ met camera in de aanslag op het voorste bankje in een wiebelende zodiac. Excited much? REEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE

De trip die we geboekt hadden zou van 10 - 17 uur duren en zich voornamelijk richten op het vinden van de door mij zo fel begeerde orca. In het wild, in de vrije natuur, met zijn eigen familie, zoals het hoort! Zonder weer een heel betoog van dit blog te maken, dat heb ik tenslotte in IJsland al een keer gedaan, ik ben anti captivity. We weten anno nu naar mijn mening genoeg van ‘wilde’ dieren dat het educatieve oogpunt geen argument meer is om ze ergens opgesloten te laten zitten en dan zwijg ik nog over het entertainment deel.

Nadat we met de zodiac (erg fijn die sumo pakken, de zon scheen nog niet en dan is het op het water met 60 km/hr toch wel frisjes) nog 2 mensen hadden opgepikt vanuit hun resort wat op de route lag zijn we het echt open water opgegaan. Ik heb trouwens bedacht dat ik dit maar een zodiac voor m’n verjaardag wil. Als in zo’n aluminium bijna niks wegend bootje met een opgeblazen bumper rand rondom en 2x200 pk power als booty. Yummy
Zo gek als Jacq in Lapland was van de sneeuwscooter, zo gek ben ik van de zodiac. Dus mochten er nog mensen zijn zonder cadeautjes inspiratie, bij deze :)

Elvis gooide de gasklep flink open maar we hebben toch een kleine 45 min in de straffe wind stil gezeten met bevroren neuspuntjes en tranende ogen als gevolg. Nadeel van voor in de boot zitten, groot voordeel is dat toen Elvis zei, ‘look there are orca’s ahead’ ik nu foto’s kon maken van de orca’s en niet van het achterhoofd van de buurman.

YES!!!

Een aantal meter voor ons hoorde je ze al nog voordat je ze echt goed kon zien, een orca familie. Compleet met giant ass daddy en kleine ‘tail slapping’ gup. De groep bestond in totaal uit ongeveer 12 orca’s die vrolijk aan het rond spetteren waren. Volgens Elvis waren dit wederom de transient kind die nog wel eens gekke sprongen wilden maken als ze net gegeten hadden. Ik verstond m maar half want in mijn hoofd was allang Michael Jackson - Will you be there aan het spelen net als in het einde van Free Willy. Wat een ge-wel-dige ervaring. Hoe makkelijk een dier van gemiddeld tussen de 4 en 6 ton zich even uit dat water stort alsof het niks is. En vooral ook hoeveel golven het maakt, hahaha. Bizar feitje trouwens, orca’s kunnen hun hersenen per helft laten slapen zodat 1 helft altijd geactiveerd blijft. Dit voorkomt verdrinken omdat het de prikkel om adem te halen aan het oppervlak in stand houdt. Hoe cool is dat?

Na een uurtje genoten te hebben van het uitzicht zette Elvis koers naar Stuart Island. Hier stond lunchen in de planning en ondanks mijn diep gewortelde orca liefde zat er na 3 uur varen urine in mn oogbollen dus even een break was meer dan welkom! Stuart Island is een kleine getaway, alleen bereikbaar via het water of via de lucht. De omringende eilandjes zijn voor een deel gekocht cq geclaimd door parts of the rich and famous. O.a. Michelle Pfeiffer en Bill Gates hebben een compleet eiland gekocht en er een huis laten bouwen. Na kort overleg met Jeroen hebben wij besloten dit ook te gaan doen. Giro 555 is vanaf nu geopend voor donaties.

Met de lunch, bestaande uit een huge sandwich, chocolate chip cookie en de verantwoorde appel, veilig in onze magen weer verder gevaren. Onderweg kreeg Elvis door van andere boten wat er zich waar bevond. Er scheen een hele grote school dolfijnen op de vlucht te zijn voor, jawel, de transient orca op lunch jacht. Elvis had het nog niet doorgegeven of BAM, dolfijnen. En die gaan hard! De zodiac ging prima 60 km/hr en dan moet je nog moeite doen om ze bij te houden ook. Gelukkig dat ze de aanzuigende kracht van onze boot gebruikten en daardoor langszij en heel dichtbij kwamen. Wat een supermooi gezicht!

Helaas voor de dolfijnen maar leuk voor mij was de reden van hun vlucht, wederom een groep transient orca’s. Deze waren in de after lunch good mood en gooiden zich dus regelmatig de lucht in. Elvis bleef keurig op afstand, zoals het hoort maar 2 particuliere bootjes zaten er middenin. Het scheelde niet zo heel erg veel of 1 had 6,5 ton op zn voordek liggen. Man wat een spectakel!
Op zoek naar grizzly beren zat er qua tijd helaas niet meer in maar hoorde officieel ook niet bij de excursie. Ik heb goede hoop dat we, uitgaande van de huidige flow, deze onderweg naar nog wel een keer tegenkomen. Ik heb in ieder geval al de dag van mijn leven gehad. Wat een dream come true. Eagle Eye Adventures, bedankt!
1 ding is zeker, Elvis most certainly has NOT left the building..

Vanmorgen heel vroeg de ferry terug naar het vaste land genomen en door gereden naar Whistler. Hetzelfde Whistler als waarvan toevallig twee weken terug een artikel in de metro of spits stond die op mijn werk in de koffie kamer lag. Hetzelfde Whistler wat als ultra hip niet te onderschatten ski oord werd bestempeld. Dat Whistler. Whoop!
Onderweg naar langs een verstopt vergeten meertje gepicknickt en de Shannon Falls meegepakt, een 335 meter hoge waterval midden in Shannon Falls National Park.

Nu net in Whistler zelf aangekomen en ondanks dat het echt totaal anders is dan Campbell River is het nu al ontzettend leuk. Whistler Village is het dorp wat in 2010 is neergezet voor de Olympische Winterspelen. Deze hele town wat eigenlijk een soort Olympisch Disney is met tig hotels, eigen winkelstraat, restaurantjes, pubs etc is nu opengesteld voor toeristen. Tijd om nog meer moois te gaan ontdekken dus!

Vanuit Whistler een dikke kus,

Maris