Desert Storm en The End

Zo, nu toch even de tijd gevonden voor een (ws laatste) update. Na het voornemen om in Revelstoke het Ghost Town, wat notabene naast ons hotel zat, op te zoeken kwamen we er tijdens het ontbijten achter dat dit 1 van de plaatsen was waar we ipv 2 nachten maar 1 nacht zouden blijven en dat we dus A, al onderweg hadden moeten zijn richting Vernon en B, te laat waren met uitchecken. Oops..

Gelukkig moest de dame achter de balie bij het hotel alleen maar heel hard om ons lachen na de ‘we’re so sorry, little confusion’ uitleg en konden we albeit te laat, probleemloos onze weg vervolgen. Vernon was wederom een plaatsje waar we maar 1 nacht zouden verblijven, dit keer hebben we er wel op gelet.

Op zich was het geen straf om Revelstoke zo snel weer te verlaten want er was sowieso niet veel te doen. Echt een teeny tiny town in the middle of smack dab nowhere.

De rit naar Vernon bracht ons langs de Cache Creek River en Waterfall, waar je dmv een suspension bridge de kloof langs de waterval kon overbruggen. Dit hebben we natuurlijk even gedaan, niks leukers voor 2 mensen met hoogtevrees om midden op een wiebelbrug boven een ravijn te gaan staan dansen tenslotte.

Vernon was wederom een klein stadje, dit keer gelukkig wel met een fantastisch verzorgd hotel. In Vernon alleen wat sight seeing gedaan een beetje gewinkeld en de lekkerste huis gemaakte original Italian pasta ooit gegeten. Na een nachtje slapen doorgegaan naar Osoyoos waar we nu nog 1 nachtje blijven.

Osoyoos is net een ander land. We zitten nu helemaal down under in Canada, heel dicht tegen de US border aan in het enige stuk Canada waar zich jawel, de woestijn bevindt. Ik weet 100% zeker nu dat Crowded House Canada in gedachten had toen ze het nummer four seasons in one day schreven.

Hier in Osoyoos hebben we het Nk’Mip Desert Cultural Center bezocht waar je uitleg kreeg over hoe wij vroeger op zeer vriendelijke wijze tegen de hier allang woonachtige oorspronkelijke natives hebben gezegd dat ze achterlijk onderontwikkeld volk waren en plaats moesten maken voor onze sophisticated white asses. Beetje jammer alleen dat we er niks van begrepen (of begrijpen?) en langzamerhand in hebben gezien dat we er toch beter aan doen om sommige dingen in ere te laten cq te herstellen.
Het Nk’Mip Desert Center zorgt dan ook voor het heropbouwen van de oude native American Indian reservaten, inclusief cultuur, taal en onderwijs.

Vanuit het Center hebben we ongeveer 1,5 uur lang rond gehiked in de Canadian Desert. Droge stoffige woestijngrond, rotsen, vetplanten en bordjes langs de kant die nu niet waarschuwen voor beren, elks of wolves maar voor ratelslangen. Say whut?

Aan de hike een klein bezoekje naar Spotted lake vastgeplakt. Spotted lake is een bijna droogstaand meertje waar zich door de hoeveelheid mineralen die zich erin bevinden allemaal ronde spots zijn gevormd. De Natives beschouwden dit meer vroeger als geneeskrachtig en het schijnt zo te zijn dat er voor elke dag van het jaar een spot in het lake is ontstaan. Ik ben zelf maar tot 363 gekomen helaas..

Een kwartiertje rijden van de desert vandaan ligt ons hotel. Aan de kust. Aan een meer. Met eenden. Die ik nu zit te voeren. Op een stretcher. In de zon. Zo gaan dat in Canada. T kan allemaal!

Nadat we Osoyoos morgenochtend zullen verlaten brengen we onze laatste 2 dagen door in Harrison Hot Springs. Hier zitten we in het Hot Springs Resort waar je in binnen en buitenbaden kunt genieten van het water uit de Harrison heetwaterbronnen. Deze bronnen werden al door de inheemse Salish Coast-indianen gebruikt voor heling en verjonging. Ik verwacht er dan ook jong, herboren en rimpelloos uit te komen (en zo niet wordt het echt praten met de doc over die gruwelijke en sinds kort permanent zichtbare fronsrimpel op mn voorhoofd, gruwel!)
Bij het resort horen een spa, een golfbaan en een eigen haven waar boottochten over Harrison Lake vertrekken. Harrison Lake is het grootste meer in het zuidelijke kustgebergte van Canada.

Nog beter, op 6 km ten noorden van Harrison bevindt zich Sasquatch Provincial Park. Dit park is vernoemd naar Sasquatch, ofteweld Bigfoot, die volgens legenden in dit park leeft. Ik zie de laatste uitdaging van deze vakantie aankomen..

Na deze 2 dagen zit het erop. Terug naar Vancouver om de auto in te leveren en dan wederom een whopping 9/10 uur terug vliegen richting huis. Gelukkig zonder tussenstop in Calgary dit keer. Voor nu alvast blog-wise een afscheid.

Canada je was geweldig.

Niet alleen four seasons in one day maar ook ook four climates in one (holi)day.

Van de rain in het rainforest rondom Cathedral Grove met de grootste bomen ever naar de sandy surf beaches van Tofino die aan de pacific-gevuld-met-dolfijnen-en-orca’s-ocean liggen.
Van de zwarte beren aan de kust tot de grote Elks (of wapiti, cq deer) met hun indrukwekkende geweien in de bossen.
In het land van de 1000 meren (Finland kan me wat) door de Rockies heen over de Icefield Parkway waar we van 25 graden naar 2 graden gingen in 1 dag, over gletsjers hebben geklommen en sneeuwballen hebben gegooid.
Na de sneeuw de hagel en de regen weer in en glibberend op onze wandelschoenen door de blubber de bossen in op zoek naar de mooiste plekjes. Hierna zo de woestijn in waar de 2 graden wederom weer 25 werd en je moest uitkijken voor rattlesnakes terwijl je een kwartier ervandaan weer de eendjes kan voeren.

Meren, rivieren, watervallen. Bergen, valleien, bossen en stranden. Beren, dolfijnen, orca’s, elks, ratelslangen en eenden.

Space, beauty, kindness, freedom, pride en maple syrup

We zijn verliefd en gaan zeker nog een keer terug, al dan niet permanent. Wie zal het zeggen?

Voor de laatste keer vanuit British Colombia een dikke kus,

Maris

'Four seasons in one day
Lying in the depths of your imagination'